گردآوری اطلاعات معماری و تاریخی در مورد بناها و مخصوصا درب های قدیمی و تاریخی توسط گروه سازه امن گستر نوین

کاتالوگ دیجیتال درب گستر

کاتالوگ PDF درب گستر

مجموعه عکس درب های ذیل : عکس درب خانه های تاریخی کاشان و خانه های عامری ها و عکس درب غربی کاخ سعدآباد و . . .

درب گستر : کلکسیونی از درب های تاریخی، جالب و دیدنی، درب های لوکس و لاکچری، درب های ایمن و با اصالت

تاریخچه درب در ایران باستان
تاریخ نگاران قدیمی ترین درب ها را در ایران باستان متعلق به عصر مادها می دانند که در کاوشگری ها به این اطلاعات دست یافتند و مسلما درب ها در آن دوران از جنس چوب بودند، همچنین طبق تحقیقات صورت گرفته چهارچوب درب ها نیز از چوب ساخته می شد. مورخان معتقدند که قدیمی ترین درب که از دوران باستان – یعنی از آغاز اسلام – در ایران به جا مانده در شهر یزد درب دروازه مهریزاست. علاوه بر این آنها اضافه می کنند که درب ها در عصر گذشته و البته در حال حاضر اکثرا از چوب های گردو، راش، افرا و بلوط ساخته شده اند.
از دلایلی که باعث ساخت درب توسط انسان ها شد می توان به مواردی نظیر جلوگیری از ورود هوای گرم یا سرد، در امان ماندن انسان از حملات حیوانات و حشرات اشاره کرد. در حقیقت اهمیت حس امنیت بود که انسان را به این فکر واداشت.
در دوران باستان معماران ایرانی تلاش می‌کردند که درگاه‌ درب را به صورت مستطیل ساده بسازند، تا باز و بسته شدن درب آسان باشد، به همین جهت میان در و روزن بالای آن کلاف چوبی قرار می دادند تا علاوه بر استحکام بنا نقش چپیله یا به اصطلاح امروزی نعل درگاه را بازی کند و جای درب به صورت درگاهی چهارگوش و ساده در می‌آمده است .

چرا برروی درب های قدیمی کلون بکار میبردند.
خانه ها قدیمی پر بودند از رمز و راز، پر بودند از فلسفه وجودی، فلسفه ای که خشت به خشت و ذره به ذره آن ها را در بر می گرفت، حتی کوچک ترین اجزای خانه هم بدون فکر و فلسفه رها نمی شدند، دقیقا مثل همین کلون ها و کوبه ها. درهای قدیمی معمولا دو لنگه یا دو لته بودند و روی هر کدام از آن ها کلونی جود داشت که با دیگری فرق می کرد.
معمولا کوبه هایی که در لنگه سمت راست نصب می شدند، به شکل سر شیر، مشت گره کرده یا اشکالی از این قبیل بودند و به نسبت کوبه های سمت چپ سنگین تر، به همین دلیل صدایی بم تر داشتند، که اگر مردی بر خانه ای مهمان می شد این کوبه را می کوفت تا اهالی خانه بدانند که مردی بر آن ها مهمان است و به همین دلیل اقای خانه به استقبال او می رفت.کوبه های مردانه معمولا به نام درکو شناخته می شدند.
اما کوبه هایی که بر لنگه سمت چپ می نشستند، کوبه هایی ظریف به شکل انگشتان دست یا فرشته بودند که وقتی نواخته می شدند صدایی زیر تر تولید می کردند و اهل خانه را از وجود بانویی در پشت در مطلع می کردند تا خانوم خانه با خوشرویی به استفبال او برود کوبه های مخصوص بانوان را ئَلکه به معنی حلقه می نامیدند
همان طور که گفتیم آقایان از کوبه های سمت راست و خانم ها هم از کوبه های سمت چپ استفاده می کردند، و اهالی خانه را خبر می دادند، اما گاهی هم این کوبه ها به تناوب کوبیده می شد، صدای کوبیده شدن هر دو کوبه با هم برای اهل خانه شادی به ارمغان می اورد چرا که آن ها را بشارت می داد که خانواده ای بر آن ها مهمان شده است .

چرا از سردرب برروی درب های تاریخی و کهن استفاده میکردند؟
معماری زیبای درب های ورودی با یک هلال تزئینی جلوه زیباتری پیدا می کرد. سر در ورودی علاوه بر نمای زیبا معمولا به عنوان مانعی برای ریزش برف در زمستان و نیز تابش مستقیم آفتاب در تابستان در نظر گرفته می شده است. سر در ورودی به کاشی هایی با آیات قرآنی یا عبارات مذهبی منقش بوده است تا افراد خانه و نیز مهمانان هنگام رفت و آمد از زیر آنها عبور کنند.
تعریف رف و درگاه در دربهای قدیمی
رف ها، سکوهایی بودند که در جلوی درب های ورودی خانه ها به منظور نشستن می ساختند. همسایه ها از رف های جلوی منازل برای گفتگو با یکدیگر هنگام اوقات فراغت استفاده می کردند
درگاه،فضای کوچکی در ورودی خانه های ایرانی وجود دارد که دور درب ورودی را احاطه کرده است. دو طرف درگاه به دیوار محدود می شود و چارچوب درب داخل آن قرار می گیرد. درگاه دارای یک طاق قوسی شکل یا افقی است که به آن نعل درگاه می گویند.